Ik vertel je graag een geheim... ik ben een echte emo-eter.
Leen van How About Healthy is mijn coach om samen te kijken naar dit stuk van mezelf.
Heftig. Intens. Confronterend.
En eigenlijk... wist ik het al wel allemaal. Ik ben niet meer bang om te zeggen dat ik hulp inschakel wanneer ik vind dat ik het nodig heb. Want #pratenhelpt
Zo ook vandaag.
De donkere dagen, de huidhonger, het alleen-zijn... Soms vreet dat aan me.
En wat doe ik dan? Ik vul dat op met suikers.
En veel.
Heel veel.
Niet 1 koekje, maar het ganse pak op 5minuten. Niet 1 macaron, maar de ganse doos PLUS een Mc Flurry. Niet 1 handje vol m&m’s, maar de ganse zak. En in het slechtste geval... al het voorgaande opeten in 1uur.
Oh ja... ik kan schranzen.. #nietfier
Leen vroeg me:’ Voel je je dan beter erna?’....
NOPE.
Ik wist al langer dat ik mezelf kon helpen om te gaan kijken naar de waarom. Ik wist dat.
Ik wilde niet.
Ik durfde niet.
Ik had geen zin in 'me triest voelen'.
Leen heeft me doen inzien dat dit nu net dé oplossing is voor mijn slechte eetgewoonte.
Tenminste.. ik heb eigenlijk geen gewoonte. #pffff
Ik weet wél heel goed wat goed voor me is. Uit ervaring weet ik dat wanneer ik weinig koolhydraten eet, wanneer ik weinig voorverpakt voedsel eet, wanneer ik weinig kaas eet, dat ik me niet een beetje, maar een PAK beter voel. Meer energie, geen jeukende linkervoet, beter slapen, blijer. Fitter.
Meer mens.
Ik weet dat. Ik heb dat al zo vaak gevoeld. En toch...
En toch doe ik het heel vaak niet. Bijna nooit meer.
Ik werk en dan gaat het goed. Of ik vergeet soms te eten- ook niet goed. Ik ga wandelen met vriendjes en dan gaat het goed. Ik ben aan het coachen en ook dan gaat het prima.
Maar zet al die activiteiten uit... Laat mij alleen in m’n zetel belanden en ‘t is gebeurd. Dat kan ‘s middags zijn of ‘s avonds. Het is dat moment alleen in de zetel wanneer ik het moeilijk krijg.
Ik kan keigoed alleen zijn. Volgens mij kan ik daar prijzen voor winnen.
"De beste loner".
Het is ook soms noodzakelijk om alleen te zijn voor mij omwille van de hoeveelheid prikkels die ik te verwerken heb. Dat hoogsensitieve, ik weet inmiddels hoe ermee om te gaan.
En ik vind dat ook oprecht vaak heel leuk, dat alleen zijn.
Maar nu, de laatste tijd,... niet meer.
Ik heb het gehad met dat alleen zijn. Ik wil dingen delen, dingen kunnen vertellen. Knuffelen, lachen, ruzie maken, plezier maken, reizen, uiteten, vriendjes zien, dingen doen,...
Mens zijn.
Je kent het wel, vermoed ik. #blameitoncorona
Maar het was ook al voor heel dat C-verhaal. Opvallend meer nu de laatste 8 maanden, dat wel.
Ik praat er al wel eens over met vrienden. Ik hoor bijna iedereen zeggen: " Oh ja, ik heb dat ook, dat schranzen." Het stelt me enerzijds gerust. Ik ben niet alleen, het is oké. Anderzijds doet het me ook realiseren dat het niet meer oké vind voor mezelf. Het loopt de spuigaten uit. De hoeveelheid zakjes van Mc Donalds, de lege verpakkingen van koekjes en snoep.. het is niet meer gezond. Echt niet.
De laatste 2 maanden heb ik tijdens mijn menstruatie ook telkens een gigantische migraine aanval met aura gehad. Ik haat het! M'n hormonen zijn in de war. Ik zit met oestrogeendominantie, vertelde Leen me na m'n lijstje met klachten te checken. (zie link voor meer info)
Wat je in je lijf stopt, heeft effect op je hele systeem, op je zijn. Op dat mens zijn. Dat geloof ik. Dat is ook bewezen.
Wanneer je kijkt wat ik aan mijn lijf gaf de laatste weken, maanden en misschien ook al jaren,... Wel ja,.. je hoeft het niet verder te gaan zoeken. Voeding, hormonen, migraine,... ze doen wat met elkaar.
Soms kan ik het aanpakken. Dan ga ik op dieet. Dan ben ik weer streng voor mezelf en ga ik alles aanpakken in m'n levensstijl. Ik dieet omdat ik mezelf wijsmaak dat ik dat nodig heb. Structuur, weet je wel. Even streng zijn, zodat ik afkick van die suikers en zodat ik erna weer gezond ga eten. Ik kan dat. Dat bewijs ik dan ook aan mezelf.
Streng zijn voor mezelf... dat kan ik.
Maar weet je... ik wil niet meer streng zijn voor mezelf op dat vlak. Ik werk al heel m'n leven aan lief zijn voor mezelf. De laatste 10 jaar ben ik zo hard aan het werk geweest om mezelf graag te zien. Om te aanvaarden wie ik ben met al mijn facetten. Ik kan oprecht zeggen dat ik mezelf graag zie. De ontdekking van het hoogsensitief zijn heeft me heel hard geholpen. De verschillende opleidingen en coachingsessies nog meer.
Ik hou van mij zoals ik ben.
Work in progress. Ik hou van dat groeien. En soms enkele stappen achteruit om nadien weer dat gevoel te ervaren van groei. Dat is voor mij leven.
Leven = groeien.
Alleen... heb ik geen goede relatie met voeding. Nooit gehad. Op die relatie ben ik nu aan het werken. Gedaan met streng zijn. Gedaan met denken dat een dieet me weer op het rechte pad gaat zetten. Het is goed geweest. Ik wil nu verliefd worden op eten. Een gezonde relatie opbouwen. En gewoon doen.
Gewoon mens zijn.
TIP
Dat begint met kijken naar DE WAAROM. En dat kan al wel eens pijn doen. Oh ja, shit man. kak.
Ik kan heel goed voelen en ik durf ook naar heel veel kijken. Dat heb ik al heel vaak gedaan in dat groeiproces van het mens zijn. Ondertussen vind ik dat ook leuk. Ik hou van mijn momentjes met mezelf om aan introspectie te doen. Om stil te staan en te leren. I LOVE IT.
En toch.. toch deed ik het liever niet voor dit issue. Pfff... Want weet je, alles gaat goed in m'n leven. Het bolt. Dat gaf rust. En dan heb je dit. Miljaar, nee. Ik wil hier niet naar kijken. Geef mij maar gewoon mijn snoep. Klaar.
Maar die fysieke klachten zijn er me te veel aan. Niet gezond zijn, vind ik niet fijn. Kan ik niet verdragen. Verdien ik niet. Dus ja... dan is het wel even in die wonde gaan keuteren.
Auch.
TIP
Mezelf de toestemming geven om te gaan voelen. En beseffen dat er ook zoiets bestaat als meta-emoties. Het gevoel over een gevoel. Zoals boos (gevoel 1) op mezelf zijn over het feit dat ik een probleem (gevoel 2) heb en me slecht voel (gevoel 3).
Laat het me dan aanvaarden en het gewoon zijn.
TIP
Niet gaan onderdrukken, niet gaan negeren, niet gaan minimaliseren, niet gaan uitvergroten. Wel gewoon gaan zien. Benoemen en het toelaten dat die gevoelens er mogen zijn.
Het is niet altijd even noodzakelijk om ermee aan de slag te gaan. Enkel er naar durven kijken en ze toe te laten kan al helend zijn.
Zo ook kijk ik nu naar mijn gevoelens. En de gevoelens over die gevoelens.
Hoe doe ik dat?
Door de dingen op te schrijven. Want wanneer ik in mijn hoofd blijf zitten, voel ik de gevoelens niet. Dan is het moeilijk voor me om ze echt te gaan benoemen. Ik begin wat te schrijven; alles wat er in me opkomt. Zijn heel vaak gewoon wat krabbels. Wat geklad. En dan komen er vanzelf de echte gevoelens. Deze keer duurt het wat langer. Een proces van enkele dagen. Dat is oké.
En tranen. Veel tranen. Nog eens gevoelens. Dat doet deugd.
Meer even niet. Meer doe ik ik er nu niet mee. Voelen, schrijven, nog eens voelen en voelen wat er achter die gevoelens zit, terug schrijven en laten komen wat komt. Meer niet.
En wanneer ik 'straks' aan de slag wil gaan met één of meerdere van die gevoelens, schakel ik andere hulp in. Een psycholoog of een therapeut. Zo goed ik andere mensen kan begeleiden dankzij mijn ervaringen en opleidingen, zo hard vertrouw ik op anderen die gespecialiseerd zijn in andere zaken waar ik te weinig van weet. Ieders zijn kwaliteiten, ieders zijn expertise. Voeding is duidelijk niet het mijne. #duh
Ik praat dan 'straks' graag met die specialisten, want praten helpt. Zo stap ik weer vooruit in mijn groeiproces.
Zo word ik meer mens.
Heb jij na het lezen van dit verhaal ook nood aan een babbel? Aarzel niet om hulp in te schakelen. Mijn specialisatie ligt in alles wat met stress- en burn-out- of loopbaancoaching te maken heeft. Daarnaast heb ik een netwerk van psychologen, therapeuten, dokters, welzijnswerkers die jou kunnen ondersteunen en verwijs ik je graag door naar de juiste persoon. Neem je graag rechtstreeks contact met Leen van How About Healthy? Dat kan via deze link
Comments